بررسی مقایسه ای انگیزه شغلی کارکنان ستادی و عملیاتی مرکز مدیریت حوادث و فوریت های پزشکی دانشگاه علوم پزشکی کرمان در سال 92

مقدمه: مدیران با شناخت و پیش بینی انگیزه ها و نیازهای واقعی کارکنان می توانند به ارضای نیازها و انگیزه های آنان پاسخ دهند. مطالعه حاضر به منظور مقایسه انگیزش شغلی کارکنان ستادی و عملیاتی مرکز مدیریت حوادث و فوریت های پزشکی دانشگاه علوم پزشکی کرمان انجام گرفت. روش: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی- تحلیلی بود که در سال 1392 انجام شد. نمونه پژوهش کلیه کارکنان ستادی و عملیاتی مرکز مدیریت حوادث و فوریت های پزشکی دانشگاه علوم پزشکی کرمان مشتمل بر 150 نفر که به روش سرشماری انتخاب گردیدند، بود. ابزار تحقیق پرسشنامه ای روا و پایا با ضریب آلفای کرونباخ 92/0، مشتمل بر 31 سؤال (5حیطه عوامل روانی با 7 سؤال و حداکثر امتیاز 35، عوامل رفاهی با 6 سؤال و حداکثر امتیاز30، عوامل آموزشی با 8 سؤال و حداکثر امتیاز 40، عوامل مالی و عوامل اداری به ترتیب با 3 و حداکثر امتیاز 15و 2 سؤال با حدکثر امتیاز 10) که حداکثر نمره اکتسابی کل 155 بود. داده ها در سطح آمار توصیفی و استنباطی با استفاده از آزمون های nova ،t-test، مجذور کای، ضریب همبستگی اسپیرمن و آزمون پپرسون با استفاده از نرم افزار آماری SPSS 19 مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: در کارکنان ستادی میانگین عوامل روانی 07/20، رفاهی 63/16، آموزشی 33/25، مالی 34/6 و اداری 16/8 و در کارکنان عملیاتی میانگین عوامل روانی 34/20، رفاهی 55/16، آموزشی 33/25، مالی 51/6 و اداری 39/8 بودند. کارکنان در سطح متوسط انگیزش شغلی قرار داشتند. رابطه معنی داری بین انگیزش شغلی و خصوصیات جمعیت شناختی در کارکنان عملیاتی و ستادی وجود نداشت. نتیجه گیری: کارکنان ستادی و عملیاتی مورد مطالعه از اولویت های انگیزشی یکسانی برخوردار بودند. به نظر می رسد که بهتر است عوامل روانی، آموزشی و رفاهی جهت ایجاد رضایت مندی و انگیزش کارکنان و نهایتاً عملکرد بهترآنها در اولویت های مورد نظر مدیران قرار گیرند.